Opera Nova | STABAT MATER. HARNASIE

Opery Nova serdecznie zaprasza na balet Stabat Mater i Harnasie.

Od smutku do radości : jak połączyć misterium z góralskim weselem?

Przekonają się wszyscy, którzy wybiorą się do Opery Nova na spektakl baletowy złożony z dwóch baletów w choreografii Roberta Bondary do muzyki Karola Szymanowskiego: Stabat Mater i Harnasie. Przedstawienie wraca na afisz po 5 latach nieobecności, w przededniu Międzynarodowego Dnia Teatru

Balety stworzone przez Bondarę w 2016 r. dla zespołu tancerzy Opery Nova niosą ogromny ładunek emocji i oddają żywioł melodii zawartej w muzyce jednego z  największych polskich kompozytorów. Aktualnie choreograf ponownie spotka się z Zespołem ( także z nową obsadą), aby przypomnieć układ tańca.

Stabat Mater na sopran, alt, baryton, chór mieszany i orkiestrę op. 53.

Harnasie – balet-pantomima w trzech obrazach na tenor solo, chór mieszany i orkiestrę do scenariusza kompozytora i Jerzego Mieczysława Rytarda, op. 55.

Na postanowienie moje napisania utworu religijnego wpłynął cały szereg pobudek, od wewnętrznych osobistych przeżyć począwszy aż do zewnętrznych okoliczności życiowych, które sprawiły, że ostatniej zimy, odłożywszy chwilowo na bok inne, zaczęte już ‘świeckie dzieła’, poświęciłem się wyłącznie Stabat Mater – mówił Szymanowski w wywiadzie na łamach „Muzyki” (1926 r.).

Szymanowski użył tekstu współczesnego przekładu polskiego Józefa Jankowskiego, poza Polską utwór bywa też wykonywany z tekstem łacińskim. 

Pierwszy impuls do stworzenia dzieła inspirowanego rodzimym folklorem dał Szymanowskiemu kontakt z muzyką Strawińskiego i Baletami Diagilewa. Pomysł baletu skrystalizował się ostatecznie na góralskim weselu przyjaciół kompozytora, Rytardów.

Szymanowski rewelacyjnie zastosował rodzaj stylizacji folkloru. Zawarł w Harnasiach cytaty z aż dziewięciu melodii ludowych. Z góralskich są to tak znane, jak Hej, idem w las (w partyturze Marsz zbójnicki), W murowanej piwnicy (Taniec zbójnicki), Ja za wodom, Pocies, chłopcy, pocies bijać, a także pieśń weselna Chmiel (w wersji instrumentalnej). 

Akcja jest symboliczna, postacie nie mają imion, występują Dziewczyna, Pasterz, Zbójnik. Prapremiera odbyła się w roku 1935 w Pradze, a rok później wystawił Harnasie w Grand Opéra w Paryżu słynny tancerz i choreograf Serge Lifar. Był to niezwykły sukces kompozytora w niespełna rok przed śmiercią. Polska premiera sceniczna odbyła się w Teatrze Wielkim w Poznaniu w roku 1938, a w tym samym roku spektakl wystawiono w Warszawie.

REALIZATORZY
Inscenizacja i choreografia: Robert Bondara
Kierownictwo muzyczne: Maciej Figas.
Scenografia i kostiumy: Julia Skrzynecka
Przygotowanie chóru: Henryk Wierzchoń