Kino Orzeł | Gdyby żółwie mogły latać

Zapraszamy na spotkanie z Bahmanem Ghobadi i pokaz filmu „Gdyby żółwie mogły latać”

Akcja filmu rozgrywa się w kurdyjskim obozie dla uchodźców na granicy iracko-tureckiej w przeddzień inwazji USA na Irak. Trzynastoletni chłopiec znany jest jako “Satelita”, ponieważ instaluje anteny satelitarne dla mieszkańców wioski, którzy szukają wiadomości o Saddamie Husajnie i zbliżającej się wojnie. Jest dynamicznym przywódcą dzieci, organizując niebezpieczne, ale niezbędne oczyszczanie pól minowych, a w konsekwencji handel niewybuchami. „Satelita” zakochuje się w sierocie o imieniu Agrin, smutnej dziewczynie podróżującej ze swoim niepełnosprawnym, ale inteligentnym bratem Henkovem, który wydaje się mieć dar jasnowidzenia. Rodzeństwo opiekuje się trzylatkiem, a ich prawdziwa relacja zostaje odkryta, gdy ujawniona zostaje surowa prawda o tych dzieciach

BAHMAN GHOBADI urodził się 2 września 1968 roku w Baneh, mieście położonym w pobliżu granicy irańsko-irackiej w kurdyjskim regionie w Iranie. Był pierworodnym synem w rodzinie liczącej siedmioro rodzeństwa. W Baneh mieszkał do 12 roku życia, kiedy napięta sytuacja społeczna i polityczna w regionie przygranicznym spowodowała, że cała jego rodzina wyemigrowała do Sanandaj, centrum prowincji Kurdystan w Iranie. Po ukończeniu szkoły średniej w Sanandaj, Ghobadi przeniósł się w 1992 roku do Teheranu. Swoją karierę artystyczną rozpoczął zajmując się fotografią przemysłową. Uczęszczał do Iranian Broadcasting College, ale nigdy go nie ukończył. Uznał, że zamiast tradycyjnej ścieżki edukacji filmowej, lepszym sposobem na nauczenie się rzemiosła filmowego jest niestrudzone kręcenie własnych form filmowych. Za pomocą klasycznej kamery i taśmy 8 mm, zaczął kręcić serię krótkich filmów dokumentalnych.

Dzięki instynktownemu i praktycznemu podejściu do tworzenia filmów, Ghobadi rozwinął swój unikalny styl, który wkrótce zyskał szerokie uznanie w lokalnym środowisku filmowym. Przełom nastąpił w filmie “Life in a Fog” (1999), jednym z najbardziej uznanych filmów krótkometrażowych, jakie kiedykolwiek powstały w Iranie. Po tym sukcesie Bahman Ghobadi przystąpił do realizacji “A Time for Drunken Horses” (2000) – pierwszego pełnometrażowego filmu kurdyjskiego w historii Iranu. Po otrzymaniu kilku różnych międzynarodowych nagród, Ghobadi zyskał międzynarodową sławę i stał się pionierem kurdyjskiego kina.

Zarówno ten film, jak i wszystkie następne (m.in. “Half Moon”, 2004 i “Turtles Can Fly”, 2006) były szeroko chwalone na festiwalach filmowych na całym świecie, na których zbierały dziesiątki nagród. Niestety w Iranie, z uwagi na sytuacje polityczną, były rzadko lub wcale oglądane. W 2009 roku Ghobadi ukończył “No One Knows About Persian Cats” – półdokument o podziemnej scenie muzyki indie w Teheranie, kręcony w Iranie bez oficjalnego pozwolenia i w bardzo ograniczonych warunkach. Po premierze filmu musiał opuścić Iran i kontynuować pracę za granicą. W 2012 roku zrealizował jeszcze film “Rihno season”, który był kręcony w Stambule. Jego najnowsze dzieło – “A Flag Without A Country” (2015) to kurdyjski dokument – fiction, którego akcja rozgrywa się w Erbilu w irackim Kurdystanie.

Bilety dostępne w kasie Kina Orzeł i na Bilety 24.pl